عواقب پیوند زدن اقتصاد با احساسات
سود میلیاردی که با مصادره کارخانه خسروشاهی به جیب شرکت چند ملیتی «نستله» ریختیم!
انقلابیون تندرویی که به مونتاژ کالاهای خارجی در ایران انتقاد داشتند و آنرا صنایع وابسته می دانستند، با بیرون کردن سرمایه داران ایرانی، خودشان مصرف کننده کالاهای ۱۰۰ درصد وارداتی و خارجی شدند و سود میلیاردی نصیب شرکت های چند ملیتی کردند!
برخی افراد تندرو در سال اول بعد از پیروزی انقلاب، به سراغ کارخانه‌های بجای مانده از رژیم پهلوی رفتند و با شعار مقابله با صنایع مونتاژ و وابسته، اقدام به تعطیلی بسیاری از واحدهای صنعتی فعال در آن دوره کردند که کارخانه صنایع غذایی و بهداشتی علی خسروشاهی از آن جمله بود!
خسروشاهی ابتدا و از حدود سال ۱۳۳۳ واردکننده و فروشنده محصولات شرکت چندملیتی «نستله» بود اما در نهایت با این شرکت قراردادی بست که به موجب آن، به تدریج تمام محصولات نستله از جمله شیر خشک باید در ایران تولید شود. براین اساس، قرار بود اول کشت و صنعت و دامداری کشور توسعه یابد تا شیر گرفته شود و بعد تولید شیر خشک راه بیفتد.
خسروشاهی همچنین به دنبال بستن یک قرارداد مشارکت با شرکت های بهداشتی و آرایشی لانکوم و اورِئال بود که محصولات آن در ایران تولید شود.
با پیروزی انقلاب، کارخانه خسروشاهی مصادره شد و او از کشور رفت اما شرکت نستله در ایران ماند و قرار داد مشارکت با ایران را اجرا نکرد و تا همین الان محصولات نستله بصورت بسته بندی شده وارد میشود و حتی مونتاژ هم نمی شود!
به این ترتیب افرادی که به مونتاژ کالاهای خارجی در ایران انتقاد داشتند و آنرا صنایع وابسته می دانستند، با بیرون کردن سرمایه داران ایرانی، خودشان مصرف کننده کالاهای ۱۰۰ درصد وارداتی و خارجی شدند و سود میلیاردی نصیب شرکت های چند ملیتی کردند!
در قبل از انقلاب برخی صنایع مونتاژ می شد اما روند تولید کالا در داخل در حال گسترش بود شاید اگر انقلاب ۱۰ سال دیرتر به وقوع می پیوست امکان ساخت اغلب صنایع در داخل فراهم می شد.
{جالب اینجاست که بسیاری از نیروهای انقلابی وقت، شرکت چند ملیتی نستله را تماما اسرائیلی می دانستند}
برگرفته از گفت‌وگوی دکتر علی‌اصغر سعیدی (جامعه‌شناس و مورخ تاریخ صنایع ایران) با شماره اول ماهنامه کارخانه دار